''przystań lepszego jutra" - Monika Rutka

 "Dla wszystkich błądzących po ciemnym lesie. Abyście zobaczyli promyk nadziei i odnaleźli swoją polanę."

opis wydawcy:

Wraz ze śmiercią ukochanej opiekunki Wandy Wellington siedemnastoletnia Jane Miller traci ostatnia bliską sobie osobę. Osierocona dziewczyna musi doczekać dorosłości w domu syna Wandy. Na szczęście Wellingtonowie nie są jej zupełnie obcy - o ile w towarzystwie dorosłych Jane od zawsze czuła się skrępowana, o tyle w osiemnastoletnim Luke'u znalazła bratnią duszę, a w sześcioletnim Milesie młodszego brata, którego nigdy nie miała

Zmiana otoczenia po śmierci Wandy  niesie za sobą nie tylko paraliżujące uczucie wyobcowania, ale też powrót do przeszłości. Chodzi o przyjaciół Luke'a - Briana, Lucy, Patricka i Haydena. Owszem, myśl o spotkaniu z Brianem i Lucy przewiduje wiele cudownych wspomnień, jednak tego samego nie można powiedzieć o pozostałej dwójce. Hayden w szczególności zaszedł Jane za skóre, ponieważ nikt nigdy nie upokarzał jej tak jak on. 

"Nadeszła chwila, by zdjąć maski i pokazać Jane druzgocącą prawdę. Czy dziewczyna udźwignie to, co się pod nimi kryje...?"

O książce:

Bardzo emocjonalna książka, na pewno przypadnie do gustu czytelnikom lubiącym wątki takie jak:

• love story,
• enemies to lovers,
• dificult past,
• faund family.
• I... wiele więcej.

    Przygoda Jane stworzona przez Monikę doprowadziła mnie do wielu, często skrajnie przeciwnych emocji, począwszy od uśmiechani się i przeżywania wraz z główną bohaterką tych lepszych chwil, kończąc na zauważalnych łzach. Pomimo, iz zanim zaczęłam czytać tę książke usłyszałam, że nie warto przywiązywać sie do bohaterów stworzonych przez Monikę to Jane i jej przyjaciele skradli moje serce. 

    Od samego początku historii wyczuwałam jakiś lekko smutny klimat, który nawiązywał do przeszłości głównej bohaterki. Jane poznajemy w momenci gdy wprowadza się do Andrew syna swojej zmarłem opiekunki. Dziwczyna jako postać przeszła w przeszłości bardzo wiele co pozwala wielu osobą utożsamić się z nią. Co, moim zdaniem, cudowne w tej książce to to, że Monika od pierszych stron napełniła ją przemyśleniami i sentencjami. Wiele z cytatów zostanie ze mną na długo. 

"Nigdy więcej nie umniejszaj swojego cierienia tylko po to, aby druga strona nie czuła się podle, z tym co zrobiła. Dobrze?"

    To co warto przyznąc, to to że jest to książka bez wątpienia mająca zmusić nas do refleksji, porusza tematy trudne - rodzinne. Sama historia jest zaskakująca, a fabuła nie jest przewidywalna. Mogę z czystym sumieniem polecić ją każdemu kto pragnie czegoś więcej niż przyjemnie czytającej sie powieści.

Ocena:

Cudowna, pełna emocji, wykreowani bohaterowie mają swoje indywidualne cechy przez co widać miedzy nimi różnice. Na pewno sięgnę po drugi tom dylogii Nadzieji 

książka 15+
Źródła zdjęć: google - images
post NIE zawiera współpracy.